Leven op dushi Korsou

Lieve allemaal,

Tis alweer enige weken geleden, schaam me eigenlijk diep moet ik heel eerlijk bekennen. Maar goed, mensen die mij kennen wisten waarschijnlijk al dat het zo zou lopen zoals het nu gaat hahaha.

Dan moet ik ook heel eerlijk bekennen dat in Nederland de tijd voorbij vliegt, maar hier...... gaat alles 2 x zo snel kan ik jullie melden!! Je knippert een keer met je ogen en poef, weg is de heerlijke dag op het strand. Maar goed, blijven nog heel veel leuke, gezellige en mooie momenten over hoor. Hier voelt een avond of dag vrij alsof je vakantie hebt. Of je ligt onder die palmboom te bakken in de zon met als resultaat dat je 's avonds voor de spiegel je rooie gezichtje moet insmeren met een lekkere dikke laag nachtcrème. Of je hebt gewerkt, doet een drankje met gezellige mensen op Zanzibar op Jan Thiel met je voetjes in het zand en komt er achter dat dat ene drankje (wat je van plan was, want je moet ook een keer op tijd naar bed) er toch weer wat meer zijn geworden en het toch ietsje later is geworden dan de bedoeling was. Kortom, een heel zwaar leven ;-).

Nou, tis niet allemaal rozegeur en Wodkalime....eeeeuuuh maneschijn hoor. Ik moet natuurlijk ook gewoon die 5 dagen werken maar goed, die krappe vrije tijd maakt een hoop goed. Ondanks al die lol die ik heb met de groep maar ook met inmiddels bijzondere mensen die ik verder nog om me heen heb gekregen, zijn de momenten dat je een keer alleen bent, best weles pittig. Het missen van dat leuke moment die je via Facebook voorbij ziet komen waar je niet bij ben. M'n kind die ik best wel mis, die ik zoooooo graag weer es vast zou willen houden en heerlijk wil knuffelen. Je beste vriendin die dan een berichtje stuurt dat ze je mist. De berichtjes die ik krijg van diverse mensen met de vraag hoe het met me gaat. Soms ontroert het me plotseling zo, beseffende dat ik ver weg zit.

Wat is hier in de afgelopen weken gebeurd? Tja, waar moet ik beginnen?
Nu zo na een week of 9 die ik hier ben, ga je je leven een beetje inhoud geven. Het werken zorgt natuurlijk voor het ritme, weliswaar verschillende dagen (ook weekenden) maar goed, het ritme van werken/eten/slapen zit er in, net als thuis.
Op een gegeven moment ga je nadenken. Wat deed ik thuis? Wat is goed voor me? Heb ik zin om vanavond weg te gaan of ga ik gewoon lekker vroeg op bed liggen met een domme film, of serie zoals GTST die ik thuis weinig keek maar nu elke dag, op de laptop? Met als gevolg dat je in slaap valt, midden in de nacht wakker wordt van het licht dat je hebt aan gelaten, de laptop die dan leeg is en dat je het bloedheet hebt. Dat gebeurt overigens regelmatig kan ik melden.

Ik ben wel al vrij snel begonnen met lopen, gewoon omdat ik dat nodig had. Vast 1 x in de week, liefst 2 x in de week maar dat is soms teveel gevraagd want ja, dan is er net een lekker dagmenu bij het Wilhelminaplein en die kan je niet overslaan natuurlijk :-). Oh ja, het huisje wordt niet vanzelf schoon, misschien is het tijd om even die bezem en dweil er doorheen te halen. En ik hoor m'n moeder al zeggen: is dat na 7 weken niet wat laat?? Ik ben altijd van een resultaat moeten zien en mam, ik kan je vertellen, het knapte enorm op!!

De eerste elektriciteitsrekening van het verblijf betalen bij een loket gewoon langs de Santa Rosaweg, en die viel eigenlijk best wel mee. Mijn huisgenootje en ik hebben het netjes gedaan. Ik sliep in mei toch elke nacht met de airco aan en dacht, dat zal wel aantikken maar het viel mee. Met z'n 2tjes, met de afvalstoffen erbij, zo'n E40 per persoon. Doen we netjes!

Verder boodschappen doen natuurlijk, soms bij de Appie, dan weer bij Mangusa. Je moet toch ook gezond eten, we kunnen tenslotte niet elke avond uit eten. Alhoewel....... Enfin, het ritme van het dagelijkse leven zit er best goed in.

Buiten het feit dat het ritme van het dagelijks leven er goed in zit, zijn er zoveel geluksmomentjes:
- Drankje (lees koffietje bij Starbucks) doen met vriendinnetjes in de stad en dan weer eens zo'n mega cruiseschip bewonderen met van die Amerikanen met witte sokken en sneakers
- Een uurtje yoga met Femke, altijd gezellig!
- Een dagje alleen op pad met de auto en dan een bakkie thee bij Bep, een heerlijke smoothie halen in Otrobanda en dan door naar Wet & Wild (het voor mij leukste strand in de buurt van huis waar je ook gewoon effe lekker een muntthee kan drinken tijdens een voetbalwedstrijd)
- De allerlekkerste pizza op het eiland eten bij Tomatoes met 2 liefste meisjes die ik heb leren kennen.
- Nog eens een keer heerlijk schranzen met lieve gezellige meiden bij Chill met m'n voetjes in het zand
- Een leuk strandconcert bijwonen met een collegaatje met bier en vodka uit Oostenrijk, echt TE leuk.
- Een evenement als Pietermaai Proeft, gezellig met wat meiden van het werk. Dit was een evenement uitgevoerd door horeca-gelegenheden uit het Pietermaai District die daar hun hapjes en drankjes aan de man brachten om zo zichzelf te presenteren. Doe je weer ideetjes op waar je nog meer kan gaan eten dan de gelegenheden die je al kende. En ook daar weer met je voetjes in het zand en met de warme wind die er eigenlijk altijd wel waait.

En dan wat bij mij toch wel in die afgelopen weken voor een ommekeer bij mezelf heeft gezorgd: een lekker dagje op de motor met een collega. Ik heb zo enorm genoten, heerlijk de wind langs je oren, het ruiken van de geuren om je heen (waren snel voorbij de Isla gereden want die wil je niet ruiken) en de Julianabrug over in de open lucht, heel apart trouwens. Corné, de collega, zei: als ik in mijn spiegel keek naar achter, zag ik alleen maar die big smile om zich heen kijken! Het was echt super fijn om dit te beleven, dank je wel Corné!!

Het weer hier op het eiland is waar ik zo van hou. Tis niet altijd zonnig, maar wel vaak. De temperatuur is perfect alhoewel we nu wel gaan merken dat het warmer gaat worden. Het regent hier ook af en toe, maar eigenlijk nog te weinig naar de zin van de lokale bevolking want het is echt heel droog. Ik hoor ook dat mensen via buienradar zien dat het zo vaak onweert en regent maar dat is dus niet het geval.

Tja, do I need to say more? Ik ben echt aan het genieten!! En ondanks die wat mindere momentjes waarop je je dingen realiseert en mij soms emotioneel laten zijn (Massie lacht en Massie huilt hoor ik Sanne al zeggen), heb ik nog geen moment/seconde spijt gehad van deze kans die ik heb gekregen. Ben Bert, Marck en TUI enorm dankbaar!!

Veel liefs van mij, xxxx